Enquête 1/3: Stel dat je een kunstwerk zou mogen zijn...

Welke favoriete kunstwerkkeuze is jouw favoriet?
	Cattrysse: Sometimes Making Something Leads to Nothing (Francis Alys)
	De Waepenaere: Ruhrtalbreucke (Gerhard Richter)
	De Roo: Agnus Dei (Francisco de Zurbaran)
	Schreurs: Cathedra (Barnett Newman en Vandale)
	Verhoijsen: Rabbi in Your Headlights (Thom Yorke en DJ Shadow)
	Vermeir: Le Vent Souffle ou il veut (Daniel Buren)
linkin parkfree polls

RUIMTEREIS 2 - Meer beeld!

DIASHOW RUIMTEREIS

 

 

 

 

KAK RUIMTEREIS 2: GENToverB1totGDANSK

 
Op Weg Terug: Een Stroom van Gedachten

(proloog)

Dat het goed geweest was, dat kon je elk van ons laten bevestigen, terwijl je hem recht in de ogen keek.

'Mijn Verhalen' over het gebeurde bestaan niet, het is 'Ons Verhaal' geworden. Ik weet zeker dat het al snel 'Ons Legende' zal worden, omdat anderen onze woorden amper of helemaal niet zullen geloven en begrijpen. Toch is al wat volgt schromelijk waargebeurd.

(inleiding)

Een road trip met als eindpunt Gdansk, terwijl het onderweg zijn -op een oude handelsroute tussen Brugge en Novgorod- het eigenlijke doel is van onze onderneming. Ons transportmiddel bleek een bus te zijn, zo eentje waar ze mentaal-gehandikapten mee vervoeren: drie rijen zetels, anderhalf meter kofferruimte. Ik werd voor het eerst buschauffeur. (In wat volgt zal ik kort moeten zijn, anders wordt het te veel. Ik noteer in puntjes, uitgebreide vertellingen moet je maar aan één van ons vragen. Ons is trouwens: Simon, Steven Thomas, Tim, Ines en Ik.)

(start)

-Simon komt 20 minuten te laat, door een ongeval zegt hij.

-Er is geen grote tuinsleutel waardoor we ons fietsen niet weg kunnen zetten. Om 7u 's ochtends maak ik mn broer daarvoor wakker.

-We maken de fietsen aan elkaar vast, zo moeten we allemaal heelhuids terugkeren als iedereen zijn fiets terug wilt. Samen uit, samen thuis.

-We laten onze sleutels achter zodat er nog maar twee sleutels bewaard moeten worden: die van de grote tuin en die van de auto zelf.

-Ik laat ook mn Gsm achter. Dit wordt een analoge ruimtereis, geen contact met ground control.

(dag1)

-Eerste stop, Breendonk: gesloten. We maken dan maar kennis met de cassette die deze reis zal registreren.

-Mechelen: Zeven euro om op de top van de Sint-Rombouds-kathedraal te staan hebben we niet over. De mevrouw van de toren wil ten allen tijde weten wat er boven gebeurt (zien wij er verdacht uit misschien?). We eten op een gesloten terras, het is feestdag. Jochei.

-We sluipen binnen in de citadel van Diest die leeg zou moeten staan, nog maar pas achtergelaten door het Belgische leger. De man met de enorme snor en legerbroek roept naar ons: "Doen jullie dat thuis ook?" en legt daarna vriendelijk uit dat een gids kan aangevraagd worden bij het gemeentebestuur als we zijn tijdelijke woonst willen bezoeken. Zijn schrale vrouw begluurt ons vanuit de deuropening.

-Aan Hasselt hebben ze 3 flessen wijn voor 5 euro. We kopen voor 10 euro aan wijn en ook nog ijsjes die we moeten opeten op krukjes langs de weg wanneer een koers ons passeert.

-Tim rijdt nu en doet dat van de eerste keer tegen de spiegel van een bus (die nog groter is dan de onze) wanneer we willen parkeren aan het drielandenpunt. Onze grotere collega vult verrassend vriendelijk de formulieren in en geeft zelfs toe dat hij slecht geparkeerd stond. Tim wil zijn schuldgevoel afkopen met geld. Dat aanvaarden wij niet, natuurlijk.

-We eten McDonalds in Maastricht. Mensen hebben felgekleurde T-shirts aan, ingedeeld in groepjes. Wij voelen ons even normaal.

-We parkeren 's avonds op een lege busparking tussen hoge struiken in Neuss. Daar is een park vol moderne architectuur: Aalto, Ando,... op een oude raketlanceerbasis. We zijn even bang dat we Steven kwijt zijn, totdat hij opeens achter ons staat. Hij was rondgelopen.

-Toeval of niet, maar een Duitse Schone (voor het gemak noemden we haar Hildebrand) biedt ons daar stiekem twee schotels koude pasta aan, alhoewel dat niet mag van haar verschrikkelijke baas.Het is heerlijk, we kunnen haar niet evenredig bedanken.

-We beslissen te blijven staan op de busparking en daar te overnachten. Uit luiheid zetten we de tent niet op. Twee mensen slapen op zetels, drie in de laadruimte. Eerst drinken we wat van de slechte wijn, Thomas is ziek.

(dag2)

-De volgende ochtend (of was het nu gisteren, voordat we bij het architectuur-park stopten?) komen we aan een stuk waar de B1 weg is. En ook al het land daaromheen. Er is een vree-enorm-gigantische schep uit de aardbol genomen (we schatten de oppervlakte van een kleine stad). Een stalen dinosaurus is daar tergend langzaam nog steeds mee bezig, in de hoop zwart goud te vinden.

-Essen-Zolverein: de schoonheid van industrie (functionaliteit, machines) - in onbruik. Een verbazingwekkend gezellig park. Alsof de reusachtige roestige structuren  eerder een speciaal gevormd natuurlijk landschap zouden zijn. Sanaa kunnen we niet echt binnen, de anderen geven commentaar op het gebouw.

-Daarvoor nog (herinner ik me nu) waren we naar een museum van Chipperfield geweest zonder enig karakter. Ik vermoed dat bezoekers er binnen korte tijd witte pakken over hun hoofden zullen getrokken krijgen bij de ingang, waarmee ze dan door de te grote, klinische zalen zullen schuifelen en moeten zwijgen voor de klassieke muziek op de achtergrond.

-Aalto's opera in dezelfde stad is niet zo speciaal. Er is opera.

-Het is al 's avonds als Simon roept. "Er staan 2 bruggen -parallel aan elkaar- in het midden van een veld, de wegen ernaartoe zijn nog niet aangelegd!" Tijd voor een barbecue. En we willen er ook bovenop staan, ongeveer 6m hoog, geen trap. We hebben touw, maar uiteindelijk geraakt Steven boven zoals de achterflap van Suske&Wiske: Simon is Jerommeke, Ik Lambik en hijzelf Sidonia (én Suske én Wiske, zo voelde het toch).  Ruime tijd later geraak ook ik boven: Steven moet me het laatste stuk gewoon omhoog hijsen omdat mijn armspieren falen. We skaten op een stuk brug in de velden. Tegen dan is het eten klaar. Zalig!

-Tegen het einde van ons maal stopt een auto naast de onze: Polizei! "Kein English, pasport!" Een verklikker had ons gesignaleerd boven op de brug. "Dat is wel gevaarlijk," lacht de vriendelijke flik. Hij geeft ons tijd om de hamburgers om te draaien terwijl zijn norsere collega controleert of we nog niet geseind zijn. Dat is niet zo, we krijgen onze paspoorten terug, Tschuss! Ciaokes!

-'s Nachts passeren we het huis van de rattenvanger en ook de grenspost van het ijzeren gordijn, zonder dat we het merken.

(dag3)

-We ontbijten in de Roomsoes van Hundertwasser. Vogeltjes eten er van Steven z'n hand, vissen zwemmen in het toilet.

-Magdeburg heeft te veel ruimte, als iemand die is afgevallen en zwemt in zijn eigen vel.

-Het volgend stuk weg is zalíg: het water aan Potzdam, de brede lange groene toegangslaan tot Berlijn, de Neue Nationalgallerie, Sharoun, Potzdammer Platz!

-Aan de rand van de stad werd ik in een avonturenwinkel vriendelijk geholpen door een (oudere) vrouw om het adres van Ines te vinden, analoog. Het ligt langs onze B1, we stoppen, bellen aan, ze is thuis(!) en blijverrast ontvangt ze ons. We eten middag in het parkje voor haar deur waar alleen maar mooie hippe mensen zijn. Eén ervan gooit haar frisbee tegen mn hoofd.

-Ines komt mee! Ik twijfel eerst een beetje of ze dit wel aan gaat kunnen, maar als er één iemand is die dat kan dan zij wel. We moeten alleszins ons pornoblaadje verstoppen.

-Langs de weg kun je overal Spargel kopen in kleine kraampjes, waarnaast af en toe een beeld staat van een gigantische, pezige asperge (met zo'n sappig topje).

-We steken de grens over en drinken Kawa in de McDonalds. De ober heeft zo'n hoog stemmetje zoals in de Gloria. Ines zegt dat 'wij Belgen' een ander soort humor hebben dan de Spanjaarden waar zij mee optrekt. Ik denk dat ze er blij mee is.

-We stoppen in een tankstation, zetten toch de tent op (ik mag bij Thomas slapen), kopen Wodka met een grasspriet in waarop een Buffel geplast heeft en vallen in slaap.

 (dag 4)

-Om 7 uur worden ik en Ines wakker en gaan weer slapen.

-Wanneer we allen opgestaan zijn gaat Thomas op een skateboard staan en trek ik hem met de bus aan een touw voort over de parking. De Strokes moedigen hem aan, waardoor hij maar één keer valt.

-We komen aan dé Brug van de reis, een enorme massa staal, met torentjes in het midden. We hebben onze koffiekan laten voltanken in een winkeltje en ontbijten aan de oever van de rivier. We lopen over de hele mooie brug naar de overkant en terug (er bleek daar dan toch geen vuilbak te staan). Tim en Simon liepen niet voor ons maar bleven gewoon achter blijkbaar, al snap ik niet zo goed waarom.

-En gdansk komen we aan! In een enorm mooie stad, waar ze amber verkopen op straat. Het gebouw van op Google staat er ook in het echt! We drinken bier en eten vis op een boot. We gaan naar de zee, de Baltische zee.

- Ik ben er als eerste in (omdat Simon wel nog een Gsm in z'n broekzak heeft zitten.. Op dit moment van de reis zijn tot mijn vreugde de meeste digitale apparaten bijna uitgeput of reeds helemaal gestorven. De weg is onverbiddelijk). Het is ijskoud, vooral als ik eruit kom.

-De jongens gaan petanquen rond een groep mooie, Lesbische meisjes. Ik praat met Ines: Ze heeft niet zozeer behoefte aan vaste vrienden. Haar jeugdvriendinnen  zijn oppervlakkig, ze begrijpen Het niet. De jongetjes zijn hun doelballetje ('But')  kwijtgeraakt in zee.

-We gaan een zandkasteel bouwen waar we mortel doorheen mengen: een betonnen stempel die voor de eeuwigheid zal herinneren aan onze dappere onderneming. Simon en ik maken er een Pantheon-Iglo van. Thomas zit in zichzelf gekeerd naar de zee te staren. Het ligt aan Hemzelf (denk ik).

-Steven, Simon en ik worden Peirdedronken terwijl de andere drie superwakker proberen te worden. Ze beginnen terug te rijden. Ines begint en rijdt nogal onstuimig. De zatte achterbank geeft alle verantwoordelijkheid uit handen en componeert een nummer voor Cecilia, de koningin uit ons vuil boekske.

-"Ten Zlotty..." (Tim)

(dag 5)

-Opeens is het licht en staan we in Berlijn. We nemen afscheid van Ines. We ontbijten goed, ik vertrek tot in Potzdam waar we een halfuur slapen aan het water. Thomas blijft onverstoord liggen in de auto, als een soort waakhond tegen parkeerwachters, we hebben immers geen Parkeer-schei mee.

-Ondertussen plakt Cecilia vast op het dashboard, ze is zo mooi. We racen verder, lossen het fileprobleem op in heel Duitsland en staan nu vlak voor Dortmund, ik ga rijden.

(epiloog)

Wij Bdansken Gdansk en Gdansen voort op de snelweg.